Wanneer je de tijd hebt om weer lekker ouderwets in een stoel te gaan zitten en een album van A tot Z te beluisteren, doen! Teksten erbij, misschien wat relevante literatuur en fijn wegdromen. Op internet en tv zijn dit soort lijstjes een handig hulpmiddel om weer eens aan die lekkere albums te denken die je wellicht al bijna vergeten was.
Er is geen betere ontspanning dan even lekker muziek luisteren. En ontspanning is wat we allemaal wel kunnen gebruiken tijdens deze bizarre tijden. Dus, sit back and enjoy some good ol’ rock and roll!
Led Zeppelin – IV
De zoektocht naar de oorsprong van de wat zwaardere rockmuziek leidt immer naar Robert Plant en zijn vrienden, die een unieke sound creëerden. Het maakt eigenlijk niet zoveel uit wélke plaat je opzet van Led Zeppelin. Vanwege het nummer When The Levee Breaks hebben we voor IV gekozen, waar ook hun magnus opus Stairway To Heaven op staat.
Deftones – White Pony
De stroming nu metal lijkt geheel verdwenen. De laag gestemde gitaren, hoekige riffs, soms gecombineerd met rap, waren eind vorige eeuw mateloos populair. Korn werd de aanvoerder, Limp Bizkit huppelde daar dankbaar achteraan, maar het minder macho-achtige Deftones overleefde als enige de hype, en bleef ijzersterke muziek afleveren.
dEUS – Worst Case Scenario
Vreemde eend in de bijt, deze Antwerpse band onder leiding van alleskunner Tom Barman. Niet echt een rockalbum? Deels, want het geluid is niet zo massief en er zijn uitstapjes naar jazz en noise. Maar alleen al vanwege opener Suds &
Soda, het meeslepende Via en het hypnotiserende Hotellounge (be the death of me) scoort deze plaat hoog bij menig rockliefhebber.
Queens Of The Stone Age – Songs For The Deaf
Bandleider Josh Homme huurde Dave Grohl (Nirvana, Foo Fighters) tijdelijk in om op te treden en dit vuige huzarenstukje der stonerrock op te nemen. De doorrookte whiskey-stem van Mark Lanegan (ex-Screaming Trees) is nadrukkelijk aanwezig. Hardste nummer? Track nr. 4: A song for the Dead.
U2 – The Joshua Tree
The Joshua Tree uit 1987 gaat door merg en been. Vanaf de akkoorden van Where The Streets Have No Name tot aan Mothers Of The Disappeared, alle nummers zijn voltreffers.
Nirvana – In Utero
Pas op In Utero klonk de band zoals ze wilde klinken. Compromisloos hard en niet of nauwelijks afgemixt. De platenmaatschappij schrok zich wezenloos. Dit was geen pop, zoals het overbekende Nevermind, dit was oorlog! En die werd vormgegeven met goeie songs zoals Dumb en Very Ape, terwijl het sarcastische Radio Unit Friendly Shifter alles is wat de titel niet doet vermoeden. Wat een dwarsheid, wat een energie, wat een plaat.
